Als ik zoals vandaag, weer terugkijk op gisteren naar met name de emoties die onrechtvaardigheden en onwil bij me oproepen, heb ik wel eens zoiets van: "Wat is dit in me?" Is dit nu wat ze midlife noemen of heb ik ondertussen alle afstompingen en oogkleppen van de huidige individualistische maatschappij van me afgegooid en ben ik terug bij de persoon die ik ook was toen ik achttien/twintig jaar was?
Die gedrevenheid en motivatie herken ik wel uit die tijd, ook de energie die ik in me voel is dezelfde als toen. Ik voel me ook of ik de hele wereld aankan terwijl veel anderen van mijn leeftijd gezapig en gelaten met hun dikke pens achter de tv zullen liggen. Het lijkt soms zelfs of ik nu veel feller reageer als in die tijd, dat zal dan wel komen door mijn levenservaring en de wetenschap dat ik nu niet meer nog mijn hele leven voor me heb. Wat me in deze tijd vooral tegen de borst stuit en waar ik me soms mateloos aan erger, vooral als het erg dichtbij komt, is het egocentrische van deze samenleving, gelukkig kan ik er ook zeker even vaak om lachen en het laten voor wat het is. Ik denk ook dat heel veel mensen zich lam zullen schrikken als ooit het middelpunt van het universum ontdekt wordt en zal blijken dat zij dat dus niet zijn.
Vanuit mijn standpunt bezien, ben ik er haast van overtuigd dat het niet anders kan zijn dan dat er een grote ommekeer in het denken van deze tijd moet komen, dat veel mensen door wat dan ook wakker geschud moeten worden. Zo niet, dan stevenen wij volgens mij af op een maatschappij waar fenomenen als "burn-out", eenzaamheid, agressie en aanverwante gevolgen nog meer zullen escaleren als nu. Ik kan me dan ook wel iets voorstellen bij de normen en waarden discussie van dit moment maar sta wel al te kokhalzen als ik zie hoe JP en zijn bende dit benaderen met hun opgestoken vingertjes en betuttelende maatregelen. Die domineeshouding kan volgens mij zeker niet meer in deze tijd van eigen meningen en zelf je weg kiezen. Uiteraard heb ik ook geen kant en klare oplossing voorhanden, het zou volgens mij al wel heel wat schelen als mensen wat bewuster naar zichzelf, elkaar en hun bezigheden keken.
