Door alle drukte van de laatste weken ben ik zo goed als niet toegekomen aan bewegen. Vaak op en neer naar de diverse ziekenhuizen, van alles regelen voor de patienten en mijn vertrek, werken aan mijn blogs enz enz en.... er natuurlijk ook niet zo veel zin in hebben. Voor mij is sporten een onnatuurlijk iets, ik weet dat ik het moet doen om gezond te blijven en doe dat ook wel, maar echt fanatiek ben ik er nooit in geweest en zal ik waarschijnlijk ook niet meer worden.
In het verleden heb ik wel van alles gedaan, gezwommen, zelfs in wedstrijdverband en ook nog medailles gewonnen, waterpolo, judo, hockey ('n blauwe maandag), tennis, hardlopen en dan de laatste jaren wandelen. Niet zo maar een blokje om, maar flinke afstanden en dan bedoel ik met flink vanaf ongeveer 20 kilometer.
Afgelopen weekend had ik me voorgenomen om de draad maandag weer op te pakken en zo is het ook geschied. Nou die luie tijd heeft dus echt zijn vruchten wel afgeworpen: na zo'n kilometer of tien was ik al totaal bezweet en verzuurd. De conditie is dus weer zo goed als terug bij nul en vandaag voel ik al mijn spieren, het zijn robuuste betonblokken. Geen beweging meer in te krijgen. Ik weet dus weer waar ik aan kan werken en iets minder chocola en sigaretten kan ook geen kwaad.
