Goeie morgen!

Zo te zien wordt het vandaag weer een mooie dag, de zon komt al tevoorschijn en je voelt ook dat het weer een heerlijke dag wordt. Het Lanza verhaal wordt geleidelijk aan ook steeds concreter en de kriebels worden daardoor ook heftiger, goeie kriebels wel te verstaan. Tom zijn school begint vandaag weer, hij schreef me gisteren dat hij een erg gunstig rooster heeft, een paar vrije eerste lesuren en twee vrije middagen. Daisy en Raymond vertrekken morgenvroeg naar Nieuw Zeeland en zondag breng ik mijn moeder naar het ziekenhuis. Dingen die eerst nog redelijk ver in de toekomst lagen maar nu dus zo goed als een feit zijn, wat automatisch betekent dat 21 oktober ook snel dichterbij komt, vandaag nog 43 dagen. Ik kijk er met steeds minder gemengde gevoelens naar uit, ik heb er zin an, en mijn plannen en idee?n voor daar krijgen ook steeds meer vorm. Gisteravond met Marion, op een terrasje en bij een drankje, alles de revue weer eens laten passeren, zij loopt namelijk ook met plannen (dromen) in dezelfde richting, nog niet zo vergevorderd als de mijne maar ook wel steeds concreter. Zij gaat begin oktober terug naar Marakesh in Marokko om te proeven of gevoelens die ze eerder daar had, echt en blijvend zijn. We zitten dus in een parallel verhaal en begrijpen elkaar en da�s heel lekker. Mijn voorbereidingen zijn zo goed als achter de rug, het enige wat nog moet gebeuren is opnieuw toestemming aanvragen bij het UWV, voor de vorm want zonder toestemming gaat het ook gewoon door maar het scheelt natuurlijk toch een slok op een borrel als dat allemaal door zou lopen, ik moet nog met Kees naar de bank om hem voor mijn betalingen te machtigen en ik moet nog wat nieuwe sokken kopen. Niet erg veel meer op de waslijst dus en sommige zaken ook niet echt belangrijk. Waar ik me nu hier voornamelijk mee bezig houd is werken aan mijn conditie en gewicht, want dat is er de laatste maanden aardig bij ingeschoten. Het is me ook wel duidelijk dat die maanden van voorbereidingen en wachten goed en niet voor niets zijn geweest. Mijn omgeving en ikzelf hebben kunnen wennen aan de feiten en alles wat daar bij kwam kijken een plekje kunnen geven. In mijn ogen is iedereen nu aardig aan het idee gewend en kan ik zonder al te veel ballast aan mijn avontuur beginnen.