Alles is gelukkig goed gegaan bij de operatie van mijn moeder, ze waren vergeten me te bellen, misverstand en verontschuldigingen. Gisteravond had ze nog wel erg veel napijn, de pijnbestrijding werkte niet goed. Toen ik aankwam waren ze bezig de pijnpomp (vreemd woord) opnieuw aan te sluiten, het infuus zat niet goed in haar bloedvat, maar na een nieuw infuus gezet te hebben werkte het allemaal zoals het hoort. Ze was nog wel erg suffig omdat ze pas om vijf uur uit de operatiekamer was gekomen en natuurlijk ook door de pijnbestrijding waar morfine in zit. Ze is verdoofd met een ruggeprik en had ook om een roesje gevraagd om het zagen en bijtelen niet te horen, dat laatste heeft ze dus wel gehoord. In ieder geval is nu het ergste achter de rug en kunnen we gaan aftellen. Op de kamer liggen vier vrouwen, waarvan drie een nieuwe knie hebben gehad of nog krijgen, onder hen een voormalige Rotterdamse kroegbazin. Goed gebekt, een flap uit en recht voor zijn raap, lachen dus en lekker op de goeie manier bekvechten. Van Jeanne tot nu toe nog niks gehoord.