Vandaag een mijmering over de andere kant van de medaille van de mijmering van gisteren. Je weet ondertussen hoe ik een beetje in elkaar steek, dus dat zal misschien niet echt verbazen. Ik weeg nou eenmaal graag goed af en wil altijd het hele plaatje compleet hebben. Het is gebleken dat ik me in het verleden te vaak en te veel verantwoordelijk gevoeld heb voor het welzijn van anderen, ik ben daarin erg ver gegaan, te ver want het heeft me op het randje gebracht. Het kost me dan ook nu soms nog moeite om in de eerste plaats aan mezelf te denken. In mijn eigen ogen en voor mijn gevoel ervaar ik af en toe nog steeds dat ik met alle stappen die ik nu zet egoistisch bezig ben, terwijl het in feite helemaal geen egoisme is maar zelfbescherming. Het kost veel tijd, moeite en hoofdbrekens om zo�n omslag te maken en vast te houden, oud diepzittend destructief gedrag is erg hardnekkig. Dat verantwoordelijkheidsgevoel laat zich ook nu natuurlijk weer gelden, ik weet dat mijn beslissing ook ingrijpende gevolgen heeft voor met name Tom. De enige persoon, buiten mezelf, waar ik me uiteindelijk verantwoordelijk voor hoef te voelen want ik heb er destijds tenslotte mede voor gekozen om hem op de wereld te zetten en niet hijzelf. Je leeft er natuurlijk al langer naar toe om hem los te laten, zo gaat dat nou eenmaal op die leeftijd als je gezond met je kinderen omgaat, maar het is ondanks dat het normaal is nog steeds pijnlijk. Vooral als het zoals in ons geval toch al ingewikkeld in elkaar steekt, zo snel gebeurt en dat er bovendien buiten het figuurlijke loslaten nu ook letterlijke afstand is gekomen.

Ik heb het daar met momenten nog steeds moeilijk mee en dat is natuurlijk ook normaal en goed, het houdt je in ieder geval met twee benen op de grond wat er weer voor zorgt dat je ieder stap goed afweegt. Het went wel steeds meer, zoals alles, vooral als telkens weer blijkt dat Tom iedere stap goed oppakt en begrijpt, maar het is en blijft toch het enige deel wat vooralsnog twijfel zaait en een schaduw werpt op deze hele onderneming. Vooral als je, zoals ik, in alle opzichten de beste zoon hebt van de hele wereld. I�ve got the best of both worlds.